توالت شویی برای فرار از روحیه طاغوتی
فرهنگ بسیجی 58
مدیریت اسلامی 20
کمی پایین تر از محل توالت ها و دستشویی، محل نگهبانی من است … ناگهان صداهای گُنگی از توالت ها نظرم را جلب می کند.
صدای آب می آید؛ تقّ و توق چند آفتابه و سطل می آید.
معمولاً بچه ها این وقت شب کمتر به توالت می روند و اگر رفتند کمتر سر و صدا راه می اندازند …
نزدیک تر می روم؛ یک نفر داخل دستشویی تند تند این ور و آن ور می رود؛ بیشتر حسّاس می شوم؛ اسلحه را آماده می کنم … نزدیک می شوم …
چیزی که بعداً می بینم، تعجّبم را آنقدر بر می انگیزد که اگر هزار عراقی را آنجا می دیدم تعجّب نمی کردم!
آقامرتضی (*) با چند سطل و آفتابه تمیز در دست می خواهد از توالت بیرون بیاید؛ مرا که می بیند یکّه می خورد … با خجالت اسلحه را پائین می اندازم …
▪️خسته نباشی، نگهبان شما هستید؟
▫️بله، چیزه، شما بودید؟ چه می کردید؟
از محل دور می شود؛ همانجور خشکم زده است؛ نگاهی به توالت می اندازم، تمیز شده اند!
متوجّه همه چیز می شوم و بدو به سوی آقا مرتضی می روم.
◽️آقا مرتضی شما چرا؟ آخه این چه کاریه؟
◾️مگه چی شده؟ یعنی ما لیاقت این کار را هم نداریم؟
◽️این چه حرفیه؟ منظورم چیز دیگه ایه!
◾️می دانم برادر! ولی اگر من این کار را انجام ندهم خیال می کنم آدم که دارای مسؤولیّتی شد، یعنی خیلی آدم بزرگی شده است.
◾️باید نَفْس را کُشت؛ مگر نشنیده ای امام گفته که آدم یک دفعه طاغوت نمی شود، کم کم شیطان در او راه پیدا می کند؛ باید از اول مبارزه کرد.
پی نوشت:
*- سردار شهید مرتضی یاغچیان
کتاب «گمشدگان مجنون»/صفحات ۱۹۴-۱۹۲
