تشکیلات محارب با خدا را بشناسیم
بریده سخنرانی (قابل توجّه تشکیلاتی که حراستش می گوید: «تو چه حقّی داری کانال و سایت داشته باشی و اظهار نظر کنی؟!») :
امام رضا (علیه السّلام) فرمودند جدم رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله) فرمود «امت من در آن لحظه ای که امر به معروف و نهی از منکر را ترک کردند اعلام جنگ کنند با خدای متعال! »
امر به معروف و نهی از منکر یعنی نظارت بر اتفاقاتی که در جامعه می افتد و انتقاد!
امر به معروف یعنی یک ارزش هایی باید باشد، نیست، فریاد کن و مطالبه کن که چرا نیست!
نهی از منکر یعنی ضدّارزش، فساد، بی عدالتی، انحرافات فرهنگی، اخلاقی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی
و شما بی تفاوت نباید باشید، باید فریاد بزنید! باید افشا کنید، اعتراض کنید و دست کم سؤال کنید (البته مراتب دارد.)
حضرت رضا (علیه السّلام) فرمودند جامعه دینی جامعه ای است که مردم حاکمیت را، حاکمیت مردم را، حاکمیت خودش را، اجزای حاکمیت یکدیگر را، مردم خودشان یکدیگر را، همه از چهار جانب مراقب و مواظب همدیگر باشند؛ یک نظارت عام و همگانی به عنوان واجب شرعی در حد نماز
امر به معروف و نهی از منکر واجب است یعنی آزادی بیان و آزادی انتقاد
نه فقط حق انتقاد و حق بیان دارید بلکه تکلیف انتقاد و تکلیف بیان دارید چون واجب است.
یعنی در هیچ نهادی نباید باب امر به معروف و نهی از منکر، باب سؤال و انتقاد بسته باشد.
با این تعبیر حضرت رضا (علیه السّلام) تشیّع رضوی یعنی اگر در یک نهادی، در یک سیستمی، در یک جامعه ای، در یک مؤسسه مذهبی یا غیرمذهبی، در یک مؤسسه فرهنگی خاص یا مؤسسه دیگری، هر جا که روال و سیستمی جوری دارد چیده می شود که دیگر هیچ کس حق ندارد یا جرأت نکند از کسی سؤال کند «شما چه داری می کنی و چرا داری انجام می دهی!»، امام رضا (صلوات اللّه علیه) فرمودند آن نهاد، آن تشکیلات، آن جامعه اعلام جنگ کرده است با خداوند! یعنی همه تان محاریید!
آن تشکیلاتی که باب انتقاد و نهی از منکر را می بندد، آن تشکیلات محارب با خدا و رسول خداست.
آن تشکیلات نه فقط دینی نیست، بلکه ضدّدینی و محارب است!
حضرت رضا فرمودند جدم پیامبر فرمود امت من، مسلمان ها بدانند آن لحظه ای که هرکسی می گوید «به من چیه چه اتفاقی افتاد!» یا اگر کسی می آید سؤال می کند «چرا اینجا داری این کار را می کنی؟!» به او گفتند «به تو چیه!» امام رضا فرمودند جامعه ای که به «من چیه!» و «به تو چیه!» می شود گفتمان حاکم و هر کسی سر خودش را ببرد در لاک خودش و منافع خودش و کار خودش، آن جامعه در آن لحظه به خداوند اعلام جنگ داده است!
یعنی همه تان محاربید! همه ما محاربیم!
این فرهنگ اما رضا (علیه السّلام) است!
چراغانی بکنیم، خادم بشویم، رقابت بر سر کفشداری بکنیم، این عصا و گرز را دستمان بگیریم ببوسیم، در را ببوسیم، ازدواجمان را برویم آنجا انجام دهیم، همه این کارها را بکنیم، اما یک نگاهی هم به خود امام رضا (علیه السّلام) بکنیم!
همه اش موقع تولد و شهادت امام رضا، گنبد امام رضا را همه به ما نشان می دهند! گنبد طلا!
گنبد طلا شده جزو مقدّسات ما! اصلا نه گنبدش نه طلایش ربطی به امام رضا ندارد! برای تجلیل هر که کرده ثواب می برد.
نماد امام رضا (علیه السّلام) شده گنبد طلا و کفترهایش و غذای حضرتی! همین ها مگر نیست؟ کی به زیارت خود حضرت رضا می رویم؟!
خود حضرت رضا مثل اینکه گاهی گم می شود در حرم! چنان که قرآن گم می شود در محافل ما!
سنّت پیامبر کو؟! سنّت حضرت رضا کو؟! این ها حرف های امام رضا (صلوات اللّه علیه) است!
یعنی قانون هایمان را باید جوری بنویسیم، تشکیلات را باید جوری مدیریت کنیم، رسانه ها را باید جوری مدیریت کنیم که از آن طرف آن هایی که می خواهند حرف مفت بزنند، اهانت کنند، تهمت بزنند، دروغ بگویند، شایعه پراکنی کنند، جنگ داخلی راه بیاندازند، تفرقه راه بیاندازند، نشر یأس و کذب و خرافه بکنند، باید با آن ها برخورد شود، آن جاهایی است که حضرت فرمود سکوت حکمت است.
اما این جایی که دیگر باید حرف زد، امر به معروف و نهی از منکر کرد، اینجا سکوت حکمت نیست، سکوت خیانت است! اینجا سکوت محاربه با خداوند است، اعلام جنگ با خداست!
پس حضرت رضا از کدام سکوت دفاع می کند و از کدام فریاد؟!
حضرت رضا (صلوات اللّه علیه) فرمودند رسول خدا فرمود امت من بداند آن گاه که بساط امر به معروف و نهی از منکر را به هر بهانه ای برچیدید و اجازه دادید ضدارزش ها، بی عدالتی ها و انحراف ها رایج شود و همه بی تفاوت نگاه کنند و هر کسی بگوید «به من چیه!» یا اگر کسی حرف زد به او بگویند «به تو چیه!» بدانند که در آن لحظه مستقیم با خدای متعال وارد نبرد و محاربه شده اند و اعلام جنگ با حقیقت داده اند!
استاد حسن رحیم پور ازغدی
