وبلاگ شخصی همایون سلحشور فرد

245

فرمود خاصیت قرآن این است که «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ» اما «وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا» (1).

این طور نیست که اگر کسی «نبذوا کتاب الله وراء ظهورهم» قرآن کاری به آنها نداشته باشد، بلکه قرآن آن تاریک را تاریک تر می کند، برای کسی که «فی قُلوبِهِم مَرَضٌ» است «فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا» (2) می کنند.

الآن این میوه شیرین و شاداب برای انسان سالم، سودمند است، او را نمو می دهد، پرورش می دهد و مانند آن؛ ولی برای کسی که دستگاه گوارش او زخمی است، این میوه را هر چه بخواهد مصرف کنند، چون هضم نمی کند این میوه، درد او را اضافه می کند، این تقصیر میوه نیست.

چرا افرادی که دارای زخم معده هستند و دستگاه گوارشی آنها بیمار است، می گویند میوه خام نخورید؟ با اینکه این میوه جز فربهی و سودمندی، چیزی را به همراه ندارد، چون این شخص در برابر این میوه عکس العمل نشان می دهد، بیماری او زیاد می شود.

پس «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ»؛ مؤمن، رحمت را «مِن القرآن» می گیرد ... کافر، شدّت عذاب را «مِن القرآن» می گیرد.

مثل اینکه انسان سالم، فربهی را از میوه می گیرد، انسانی که دستگاه گوارش او زخمی است، افزایش درد را از میوه می گیرد. این «مِن» منشأ برای دو اثر است ...

همین قرآن شافی است، اگر کسی زخم معده دارد دستگاه گوارش او بیمار است، زخمی است، گلابی شیرین درد او را اضافه می کند، چرا؟ برای اینکه آن گلابی شیرین را قبول ندارد، جذب نمی کند، هضم نمی کند، در برابر آن می خواهد مقاومت کند و نمی تواند؛ لذا درد او اضافه می شود ...

همین شافی «وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا» می شود.

درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره مبارکه «زمر»، آیات 22 الی 23

پی نوشت ها:

1. سوره اسراء، آیه 82

2. سوره بقره، آیه 10 

پیوند انتشار در وبلاگ کشکول حکمت