همه ما فضولیم!+کلیپ
فرازهایی از سخنرانی استاد حسن رحیم‌پور ازغدی در نماز جمعه مشهد مقدّس؛ شهریور ماه 1395
به مناسبت سالروز رحلت آیت‌الله طالقانی، بنیانگذار نماز جمعه پس از انقلاب اسلامی و اولین امام جمعه تهران
اگر نماز جمعه بیافتد در باتلاق محافظه‌کاری و ترسیدن از این و آن، نمی‌تواند به وظیفه شرعی‌اش عمل بکند ... نماز جمعه‌ای که هیچکس ازش نترسد نماز جمعه نیست ...
سنگین باش، آسته بیا آسته برو که گربه شاخت نزنه! تازه گربه که شاخ ندارد! چنان آسته بیا آسته برو که حتی اگر گربه‌ی شاخ‌داری هم پیدا شد - که نمی‌شود- او هم شاخت نزند! بعضی‌ها می‌خواهند اسلام و تشیّع اینجوری معرفی بشود!
من هم از این راست‌ها و هم از چپ‌ها از آدم‌هایشان و مقامات بالایشان شنیدم که هی از علی گفتن و از این روایت‌ها خواندن به درد انقلاب کردن می‌خورد، به درد حکومت کردن نمی‌خورد ...
مگر مردم بچه‌هایشان را دادند که شماها بیایید سر کار؟ مردم بچه‌هایشان دادند که اسلام بیاید سر کار ... جمهوری داریم چون همه با انتخابات می‌آیند سر کار؛
اسلامی‌اش کجاست؟ ...
نماز جمعه بدون نهی از منکر، نماز جمعه‌ی مکتب اهل بیت (علیهم‌السّلام) نیست، نماز جمعه اموی و عباسی و عثمانی و سعودی است ...
امر به معروف و نهی از منکر یعنی درگیری! یعنی تنم می‌خاره! سرم درد نمی‌کنه ولی دستمال می‌بندم.
یعنی منافع من در خطر نیست اما حقوق و عقاید در خطر است؛ به خاطر منافع خودم فریاد نمی‌زنم، منافع من تامین است، مشکلی ندارم، اتفاقاً منافع من در حرف نزدن است نه در حرف زدن.
امر به معروف و نهی از منکر یعنی نظارت دائمی، انتقاد دائمی، سؤال دائمی، بازخواست دائمی و پیشنهاد؛ منتهی از خواهش شروع می‌شود و می‌رسد به امر و نهی و مطالبه‌ی آمرانه و ناهیانه.
شریعت ما می‌گوید که مردم حق دارند امر به معروف و نهی از منکر کنند یکدیگر را و حاکمان را و حاکمان وظیفه دارند و حق دارند امر به معروف و نهی از منکر کنند مردم را و یکدیگر را.
یعنی مهم نیست که شما جزو مسؤولین حکومت هستی یا آدم عادی در جامعه.
آدم عادی هم که هستی امر و نهی حق داری بکنی؛ چون ممکن است بگویند "جنابعالی چه کاره‌ای که امر می‌کنی؟ مگر شما جزو مسؤولین هستی؟" بله، اسلام می‌گوید همه ما مسؤولیم؛ همه چیز به همه مربوط است (البته آنچه که در عرصه عمومی است؛ حریم خصوصی افراد حسابش جداست و به هیچکس مربوط نیست) ...
و هیچکس نه حق دارد و نه تکلیف که جلوی انتقاد و اعتراض و پیشنهادات را بگیرد؛ البته انتقادات و اعتراضات به روش درست، رعایت اخلاق، منطق، دروغ نگفتن، تهمت نزدن، شایعه پخش نکردن، تضعیف روحیه نکردن و نشر اکاذیب نکردن ...
اما اگر امر به معروف و نهی از منکر به شیوه‌ی درست انجام شود و از شما پرسیدند "مگر شما فضولید؟" بگویید بله ما فضولیم.
از شما می‌پرسند که "شما ته پیازید یا سر پیازید؟" بگویید ما هم ته پیازیم هم سر پیاز؛ به چه دلیل؟ به دلیل قرآن و سنّت، به دلیل سیر‌ه‌ی اهل بیت (علیهم‌السّلام) و دستورات صریحشان ...
یک چیزی یاد گرفتند تا یک کسی از آن‌ها انتقاد می‌کند زود می‌گویند به مقام عظمای ولایت جسارت شد، به جمهوری اسلامی جسارت شد، به احکام مقدّس شرع، به روحانیت جسارت شد!
آقا جون! جسارت نشد اولاً؛ و ثانیاً از تو دارند سؤال می‌کنند؛ کی به روحانیت و مقام ولایت و شریعت و اسلام و جمهوری اسلامی و ولایت فقیه انتقاد کرده؟! از تو دارند انتقاد می‌کنند زود می‌روی پشت آن‌ها قایم می‌شوی!
ما یک عده کسانی را داریم که مدام پشت مقدسات، پشت ارزش‌ها و پشت مبانی قایم می‌شوند تا خودشان را توجیه کنند! ...
بنابراین هیچ مساله حکومتی و اجتماعی نیست که حوزه خصوصی یک مسؤولی یا یک کسی باشد؛ همه جا شرعاً باید سرک کشید علناً با شرف و اختیار ...
اگر شیعه علی‌بن ابیطالب هستی، می‌گوید که من از کلمه حقی که به من گفته بشود نگران نیستم؛ در برابر من ریاکاری و محافظه‌کاری و ادا و اصول در نیاورید! هرچه به ذهنتان می‌رسد بگویید به من، من جواب می‌دهم ...
اگر سنّی هستی، خلیفه دوم آمد سخنرانی کرد جلوی مسلمین و گفت اگر یک وقتی دیدید من کج رفتم به تذکر بدهید! ...
بنابراین اینکه منتقد، ناهی از منکر و آمر به معروف، عنصر نامطلوب تصوّر شوند که انتقاد می‌کنند، خطر بالقوه‌اند، شاید بعداً منحرف شوند از حالا برخورد کنیم، این‌ها نیست در منطق تشیّع، این‌ها نیست در قرآن و نهج‌البلاغه ...
خط قرمزهای ساختگی قبول نیست، حتی به نام دین و مذهب ...
اگر همه همیشه در مورد همه چیز اظهار موافقت کنند، این نفاق است، دروغ است؛ اهل بیت (علیه‌السّلام) فرمودند کثرة الوفاق النّفاق
اگر یک جایی می‌بینید یک کسانی‌اند که همیشه با همه چیز موافقند، بدانید این‌ها منافقند ...
امر به معروف و نهی از منکر درگیری دائمی است ... یعنی انتقاد و نظارت و مطالبه‌ی دائمی، یعنی روی همه چیز انگشت گذاشتن؛ این واجب شرعی است درگیری دائمی با وضع موجود ...
اگر کسی عصبانی مزاج است و حوصله شنیدن حرف کسی را ندارد، برایش حرام است که مسؤولیت اجرایی قبول کند چون حضرت امیر در عهدنامه مالک اشتر می‌گویند که باید پوستت کلفت باشد، با مردم عادی بنشینی ساعت‌ها -ولو اینکه حرف مفت بزنند- باید گوش کنی، لبخند بزنی، و اگر فحشت بدهند باید تحمّل کنی.
