شهیدزدایی، سیاست همیشگی تکنوکرات‌ها و اصلاح‌طلبان
شهیدزدایی و حذف کلمه مقدّس شهید از تابلوهای شهر، هنر جدید جماعت تکنوکرات و اصلاح‌طلب نیست.
این یادداشتم در شهریور ماه ۷۶ در نشریه صبح (به مدیر مسؤولی برادر مهدی نصیری) در اعتراض به این پدیده شوم منتشر شد:
سپس سال ۹۲ به میمنت ورود دهه هفتادی‌ها به مراکز آموزش عالی و دانشگاه‌ها، در بخشی از سلسله مطالب "رنجنامه‌های دهه ۷۰"، این یادداشت را به همراه مستندات و تصاویر مربوط بازنشر کردم:
شهید زدایی، هنر تکنوکرات ها در دهه70+تصاویر
حالا بعد ۲۰ سال خنّاسان فکر کردند ما پیر شدیم و آلزایمر گرفتیم و نسل جوان هم سرشان داخل گوشی‌هایشام است و حواسشان جمع نیست.
امّا دیدید که نه ما آلزایمر گرفتیم و نه نسل جوان از مکر شما غافل‌اند.
دوباره مکر کردید و دیدید که مکر الهی به واسطه‌ی نسل جوان چنان‌تان کرد که حالا مجبور شدید برای جبران خطاهای عمدی یا سهوی خود، بنرهای متعدّدی را در سطح شهر نصب کنید و شهداء را یکی یکی معرّفی کنید.
خدا را شُکر که مطالبه دیروز ما در خصوص تکریم نام شهیدان، امروز بعد ۲۰ سال به صورت مطالبه عمومی درآمده است.
یاد همسنگرانی همچون مسعود ده‌نمکی، مرحوم حاجی بخشی و ... به خیر که در خیابان‌های شهر شعار می‌دادیم:
"نام شهیدان ما زینت‌بخش شهر ماست/ دشمن نام شهید، دشمن خون خداست"
کسانی هم که امروز تابلوی شهداء را بالا می‌گیرند و خلاف سیره شهداء عمل می‌کنند، بدانند که مطالبه امروز ما، فردا به صورت مطالبه عمومی در خواهد آمد و نسل‌های بعدی یقه‌تان را خواهند گرفت.
