تأملی در شعارنویسی های خودرویی
سلامت و سبک زندگی/19
به مناسبت ماه محرم
با فرا رسیدن ماه محرم، شعارنویسی روی خودروها در سطح شهر به شدت افزایش پیدا می کند و برخی افراد و حتی برخی مراکز رسمی وابسته به شهرداری ها نیز با نیّت خیر و در قالب پرپایی موکب ها و ایستگاه های صلواتی، یکی از خدمات خود را در قالب «شعارنویسی صلواتی خودروها» ارائه می دهند.
از طرفی دیگر بر اساس قوانین راهنمایی و رانندگی، «الصاق یا نصب یا نقش هر نوع آگهی، نوشته، عکس و نوشتن عبارات و ترسیم نقوش روی شیشه ها یا بدنه درونی یا بیرونی وسایل نقلیه ممنوع است و جریمه دارد.» (1)
در ابتدا سخنم با مسؤولان است که با یک بام و دو هوا نمی شود قانون نوشت و اجرا کرد؛ نمی شود از طرفی، قوانینی را از تصویب گذراند و از طرفی دیگر همه سازمان های رسمی کشور در این زمینه با هم هماهنگ نباشند؛ مانند همین قضیه که راهنمایی رانندگی اعلام می کند «شعارنویسی روی خودروها ممنوع است» و از طرفی دیگر برخی نهادهای وابسته به شهرداری ها ایستگاه شعارنویسی رایگان دائر می کنند!
همچنین نمی شود به خاطر جلوگیری از حواس پرتی رانندگان، آن ها را از شعارنویسی روی خودروهایشان منع کرد و از طرفی دیگر نسبت به وجود تابلوهای تجاری و تبلیغاتی فراوان با ابعاد وسیع، پر نقش و نگار و با تصاویر اغواکننده در سطح شهرها و جاده ها بی تفاوت بود و نقش آن ها را در حواس پرتی رانندگان نادیده گرفت.
روی سخن دیگرم با صاحبان این خودروهاست که اگر با این شعارنویسی ها خود را منتسب به پیشوایان دینی معرفی می کنیم، باید مراقب باشیم که رفتارمان به گونه ای نباشد که موجب وهن اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السّلام) شویم.
رفتارهایی مثل سیگار کشیدن، زباله به بیرون پرتاب کردن، بوق زدن های بیجا، سرعت غیر مجاز، عدم رعایت فاصله ایمن، بلند کردن بیش از حد سیستم صوتی (گرچه مداحی باشد) و امثال و نظائر آن در شأن کسی که خود را منتسب به پیشوایان دینی می داند، نیست.
