ارتجاع پس از 45 سال
بعد از پیروزی جبهه ایمان بر جبهه شرک و کفر در جنگ 12 روزه، مجمسه آرش کمانگیر با کلی رپرتاژ تبلیغاتی در میدان ونک تهران نصب شد و برخی روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها با کلی ذوق و شوق، نوشتند:
«نصب نماد آرش کمانگیر در شهر یعنی بعد از 45 سال فهمیدیم هویت ملی ایرانی مهم است».
تارنمای خبری زرتشتیان نیز با آب و تاب تیتر زد: «بزرگ‌ترین تندیس خاورمیانه در میدان ونک، یادآور حماسه آرش»
به جای اینکه نماد و سمبل مبارزه با صهیونیسم، سردار جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان را وسط میدان نصب کنند و جمله معروف او را بنویسند که «باشد که ما شبانگاهان بر سرشان بریریم؛ همچون عقابان تیر پروازی که شب و روز برایشان معنا ندارد»، مجسمه یک شخصیت خیالی و افسانه‌ای را نصب کردند که اگر روزی خدای ناکرده در این کشور براندازی شد، بعید است صهیونیست‌ها و ایادی آن‌ها کاری با آن مجسمه داشته باشند.
آیا امثال حاج‌احمد متوسلیان - که از فرماندهان عملیات آزادسازی پاره‌ای از وطن، یعنی شهر خرّمشهر نیز بود -، از امثال آرش کمانگیر الهام گرفته بودند؟
آیا شهید دکتر مصطفی چمران - که در سالروز شهادتش چنین مجسمه ای را عَلَم کردید - از این شخصیت های خیالی و اسطوره ای الگو گرفته بود که زندگی در آمریکا را رها کرد و در خط مقدم جبهه مبارزه با استکبار حاضر شد و به تربیت و تقویت گروه های مقاومت چریکی فلسطینی و لبنانی پرداخت؟ و آیا مناسبت و ارجحیت نداشت که مجسمه او را به عنوان نماد مبارزه با صهیونیسم نصب می کردید؟ یک شخصیت خیالی و افسانه ای را بر یک شخصیت واقعی که همراه مقام معظم رهبری، جنگ های نامنظم را در دفاع از سرحدات ایران اسلامی راه انداختند، ترجیح دادید؟
