وظیفه مهدی فضائلی چیست؟

مهدی فضائلی، عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در توئیتی در واکنش به انتقادها نسبت به مصاحبه اخیر دکتر پزشکیان با خبرنگار آمریکایی مدعی شد: « تضعیف سیاست‌های کلی نظام و سهم‌خواهی گروهی از یک سو، و توهین به رئیس‌جمهور محترم از سوی دیگر، تهدید یکی از مهمترین عوامل پیروزی یعنی ‎انسجام ملی است!»

اما وی به عنوان عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب، وظیفه دارد به جای ماله‌کشی افتضاحات رئیس‌جمهور، چنان سیره، سخنان و رهنمودهای مقام معظم رهبری در لزوم اتخاذ مواضع مقتدرانه در مقابل زورگویی دشمنان را منعکس کند که مردم اگر تنافض یا فاصله‌‌ای در این رابطه در رفتار مسؤولان دیدند، تکلیف خودشان را بدانند.

ارتجاع پس از 45 سال

نویسنده: همایون سلحشور فرد ::: جمعه 04/4/20::: ساعت 1:32 عصر

بعد از پیروزی جبهه ایمان بر جبهه شرک و کفر در جنگ 12 روزه، مجمسه آرش کمانگیر با کلی رپرتاژ تبلیغاتی در میدان ونک تهران نصب شد و برخی روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها با کلی ذوق و شوق، نوشتند:

«نصب نماد آرش کمانگیر در شهر یعنی بعد از 45 سال فهمیدیم هویت ملی ایرانی مهم است».

تارنمای خبری زرتشتیان نیز با آب و تاب تیتر زد: «بزرگ‌ترین تندیس خاورمیانه در میدان ونک، یادآور حماسه آرش»

به جای اینکه نماد و سمبل مبارزه با صهیونیسم، سردار جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان را وسط میدان نصب کنند و جمله معروف او را بنویسند که «باشد که ما شبانگاهان بر سرشان بریریم؛ همچون عقابان تیر پروازی که شب و روز برایشان معنا ندارد»، مجسمه یک شخصیت خیالی و افسانه‌ای را نصب کردند که اگر روزی خدای ناکرده در این کشور براندازی شد، بعید است صهیونیست‌ها و ایادی آن‌ها کاری با آن مجسمه داشته باشند.

آیا امثال حاج‌احمد متوسلیان - که از فرماندهان عملیات آزادسازی پاره‌ای از وطن، یعنی شهر خرّمشهر نیز بود -، از امثال آرش کمانگیر الهام گرفته بودند؟

آیا شهید دکتر مصطفی چمران - که در سالروز شهادتش چنین مجسمه ای را عَلَم کردید - از این شخصیت های خیالی و اسطوره ای الگو گرفته بود که زندگی در آمریکا را رها کرد و در خط مقدم جبهه مبارزه با استکبار حاضر شد و به تربیت و تقویت گروه های مقاومت چریکی فلسطینی و لبنانی پرداخت؟ و آیا مناسبت و ارجحیت نداشت که مجسمه او را به عنوان نماد مبارزه با صهیونیسم نصب می کردید؟ یک شخصیت خیالی و افسانه ای را بر یک شخصیت واقعی که همراه مقام معظم رهبری، جنگ های نامنظم را در دفاع از سرحدات ایران اسلامی راه انداختند، ترجیح دادید؟

عبرتی برای مدیران انقلابی نمای انتقادناپذیر

خاطره آخرین دیدار ابراهیم صفایی با دکتر مصدق 

... پس از چند گفت و شنود بسیار کوتاه «دکتر مصدق» به من فرمود: «شما شغل دولتی هم دارید؟» عرض کردم «بله»، پرسید «کجا کار می‌کنید؟» عرض کردم «وابسته دادگستری هستم و فعلاً رئیس یکی از شعبه های دادگاه مال‌الاجاره می‌باشم»، فرمود «اگر دادگستری اصلاح شود همه جا اصلاح خواهد شد». و افزود: «شما که وابسته دادگستری هستید و روزنامه‌نویس هم می‌باشید، اگر در دادگستری به قانون‌شکنی یا سوء استفاده در سطح بالا برخورد کردید، به من اطلاع بدهید». عرض کردم «مأموریتی به من محوّل می‌فرمایید؟» فرمود «نه آقا، چه مأموریتی؟ خواهشی است دوستانه؛ دولت من می‌خواهد مملکت را اصلاح کند و هر ایرانی وطن‌خواهی باید در این راه ما را یاری دهد».

من با سپاس از اعتماد و گمان نیکی که نسبت به من ابراز فرمود، انجام دستور ایشان را پذیرفتم و برخاستم، با من دست داد و اطاق و کاخ ایشان را ترک گفتم.

من با آشنایی که با شماری از قضات بلند پایه دادگستری داشتم، در حدود یک ماه در جستجو بودم و ... به چند دستور غیر قانونی که از سوی «هیئت»، وزیر دادگستری و حسین شهشهانی مدیرکل ثبت اسناد و عضو کمیسیون امنیت ملی، برخورد کردم ...

نقد برخی روایت های دفاع مقدس

استاد حبیب احمدزاده، اهل آبادان، بسیجی 8 سال دفاع مقدس (سرباز تیر اول تا تیر آخر جنگ) و عضو هیأت علمی دانشگاه هنر سلسه گفتگوهای جالبی در برنامه تلویزیونی مثبت نگاتیو در شبکه مستند داشت که بخش هایی از آن را جدا کردم و به شرح ذیل در سایت روشنگری بارگزاری کردم:

1-ماجرای خوابیدن روی سیم خاردار برای عبور رزمندگان
2- آیا اسب امام زمان (عج) هم غیبت می‌کند؟!
3-داستان خطای نارنجک
4- داستان عکس آخرین 5 نفر
22 مرداد 1402- مشاهده فیلم کامل گفتگو
5- ماجرای قمقمه های آبی که بر زمین ریخته شد
29 مرداد 1402- مشاهده فیلم کامل گفتگو

نقدها ونظرات ذیل فیلم های بارگزاری شده در سایت روشنگری را هم ببینید، به خصوص قسمت سوم

وبلاگ تکلیف الهی

بهترین تجربه آغوش رایگان عمرم

حال که صحبت از آغوش رایگان و روز جهانی بغل کردن مطرح شده است جا دارد بعد سی سال فراتر از این شعارهای فانتزی -که اغلب با مقاصد حقیر نفسانی مطرح می‌شود-، بهترین تجربه خودم در این زمینه را بازگو کنم.

یک سال پس از پایان جنگ تحمیلی، سیدمحسن ضابطی خودش را به قافله شهدا رساند. با خبر شهادت رفقایش به دست اشرار ضدانقلاب در کردستان خیلی بی‌قرار شده بود، ولی با ما حرفی از رفتنش نزده بود.

پس از شهادتش با خودم فکر می‌کردم که بی‌معرفت یک خداحافظی از ما نکرد که روبوسی کنیم و در آغوشش بگیریم و ... تا این یک شب به خوابم آمد، بدون اینکه حرفی بزند گویا پیرو یک قرار قبلی و در پاسخ به گلایه ام فقط به قصد در آغوش  گرفتن من آمده بود.

به نام خداوند رنگین کمان

سرود اقوام ایرانی

اجرا شده در مراسم سومین سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی و یارانش

13 دی ماه 1401
مصلی تهران

مشاهده در سایت روشنگری

دریافت از سایت روشنگری

فیلم کامل مراسم از سایت تلویبیون

 

لینک در وبلاگ تکلیف الهی

کدام حکمرانی؟ کدام سلیمانی؟!

پیش نشست می‌گذارند با عنوان حکمرانی در مکتب شهید سلیمانی.

هیچ حرفی هم ندارند بزنند جز یک مشت حرف‌های بدیهی و کلیشه‌ای و تکراری که آدم را یاد این ضرب‌المثل می‌اندازد:

«ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺷﯿﺦ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻋﺠﺐ/ ﭘﻨﺠﻪ ﺭﺍ باز ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻭﺟﺐ.

ﺍﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺩﯾﮕﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ/ ﺷﯿﺮﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ.

ﯾﮏ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ/ ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ.

ﺯﻥ ﻧﻮ ﺭﺍ ﻋﺮﻭﺱ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ/ﻣﺮﻍ ﻧﺮ ﺭﺍ ﺧﺮﻭﺱ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ.

ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﯼ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ/ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ خواب ﺍﺳﺖ‏».

اساتید در این نشست می‌گویند که حاج‌قاسم اخلاص داشت، صداقت داشت، شجاعت داشت و ... و حیف که در این فرصت کوتاه فرصت نداریم روی تک تک این موارد بحث کنیم!

حضرات ظاهراً حرفی برای گفتن ندارند، کمبود وقت را بهانه کرده‌اند.

اگر به اندازه آسفالتی که اجازه نمی‌دهید ماشین سنگین (اتوبوس ایاب و ذهاب کارکنان) از روی آن رد شود تا مبادا آسیب ببیند، نگران زیرمجموعه‌تان بودید، ما باور می‌کردیم که درکی از حکمرانی در مکتب حاج‌قاسم دارید.

از روح الله نبی تا روح الله خمینی

نقدی بر برخی ایرادات بنی اسراییلی نسبت به سرود "سلام فرمانده"

روح‌الله نبی (علیه‌السلام) اعلام کرد مَنْ أَنْصَارِی إِلَى اللَّهِ؟ چه کسی حاضر است دین خدا را یاری کند؟ حواریون گفتند نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ؛ ما حاضریم (1).

حواریون فقط ۱۲ نفر بودند.

اما روح‌الله خمینی (ره) وقتی اعلام کرد چه کسی حاضر است دین خدا را یاریی کند، تا حالا ۳۰۰ هزار نفر فقط در کشور ایران و منطقه در عمل نشان دادند که حاضرند در راه یاری دین خدا جان بدهند.

حالا این روزها یک مداحِ فرزند روح‌الله خمینی در قالب یک سرود ساده جار زد که چه کسی حاضر است امام زمان (عج) را یاری کند؟ سید علی دهه نودی‌هایش را فراخوانده است که به یاری حضرت بشتابند.

هزاران نفر  در هر استان فقط از نوجوانان با جان و دل جمع شدند و با ذوق و شوق خبردار ایستادند و اعلام کردند که ما حاضریم.

آیا شک دارید همه پیامبران الهی (علیهم السلام) حسرت یک چنین تجمعاتی از مؤمنین را داشتند؟!

فقط ۱۲ نفر جمع شدند و به روح‌الله نبی گفتند ما حاضریم دین خدا را یاری کنیم.

نمی‌دانم دیگر چرا برخی افراد متدیّن از تجمعات همخوانی سرود "سلام فرمانده" دردشان آمده است؟!

تولدی دوباره برای ورزش پهلوانی زورخانه ای+فیلم

دقیقاً 10 سال پیش در همین وبلاگ نوشتم که بی‌آیید به جای ترویج ورزش وارداتی، منحوس و پُر از آسیب پرورش اندام، همین ورزش باستانی زورخانه‌ای خودمان را احیاء، نوسازی و به روزرسانی کنید:

اندام نمایی بی شرمانه داخل مسجد!

و اینک در برنامه عصر جدید شاهد تولد دوباره این ورزش پهلوانی هستیم:

لینک دریافت گزیده برنامه با عنوان:«شروع ستاره‌شدن در آسمان ورزشی اصیل»

لینک دریافت فیلم کامل

پیش از نیز این بارها و بارها به بیانات مقام معظم رهبری در جمع بسیجیان استان خراسان شمالی در تاریخ  1391/07/24 اشاره کردم که پس از ملاحظه اجرای ورزش‌های محلی در ابتدای مراسم فرمودند:

مسؤولِ دلسوزِ من+کلیپ

«طوری رفتار کنید که در شان یک مسؤول و یک فرمانده است.

آنطور رفتار کنید که برادرتان درک کند واقعاً شما دلسوزش هستید.»*

من یک مسؤول واقعاً دلسوز می‌شناسم که برای حاج‌قاسم سلیمانی مراسم یادبود برگزار می‌کند، به شهداء اداء احترام می‌کند، هر سال اربعین به کربلا می‌رود و ...

من حالا واقعاً درک می‌کنم که چقدر دلسوزم است.

آخرین دلسوزی‌اش برای من این بوده که به تلافی شکایتی که نزد یکی از مراجع قانونی نسبت به یکی از تصمیماتش طرح کردم، دستور داده تمامی مزایایی که جزو اختیاراتش است، از من سلب شود.

در ماه مبارک رمضان که ماه رسیدگی به زیردستان در سیره بزرگان دینی ماست، کمک‌هزینه‌ای که برای ماه روزه‌داری به بن‌کارت همه کارکنان واریز کردند، به من ندادند و من وقتی بن‌کارت را در اختیار خانواده‌ام قرار دادم و آن‌ها هنگام خرید یک جاروی توالت در مغازه کنف شدند، متوجه خالی بودن موجودی حساب بن‌کارتم شدم و پس از پاس‌کاری شدن بین واحدهای مختلف اداره، از عمق دلسوزی آن مسؤول محترم نسبت به خودم باخبر شدم.