معیار دینی بودن علم

237

 

فرض ندارد که علم مربوط به نظام آفرینش، غیر دینی باشد

 

علمی در عالم نیست که مربوط به شناخت جهان هستی باشد، مگر اینکه دینی است.

 

بله، علومی که مربوط به شناخت افعال انسان است -که بارها مثال زده شد- نظیر هنرمندی سینماها که ما چه کار کنیم، فلان شخص چه کار کرد، فلان فیلم چطور بود، این بحث درباره فعل انسان است، که گاهی دینی و گاهی غیر دینی است (*)

 

اما زمین چطور است، زمان چطور است، دریا چطور است، آبزی یا محیط زیست چطور است، سماوات چطور می باشند، نجوم و سپهر چطور است، ملکوت و جبروت چطور است، فرشته ها چطور هستند، این علوم، غیر دینی نمی تواند باشد، برای اینکه تمام هویت علم را معلوم تعیین می کند، این علم دینی است.

تناقض، سمّ آموزش سلامت

در سال های اخیر برنامه های آموزش سلامت در رسانه ملّی رشد چشمیگیری از نظر کمّیت و کیفیت داشته است اما از نظر اتّخاذ استراتژی سلامت محور متأسفانه هنوز روی کرد جدّی در این زمینه مشاهده نمی شود.

 

گویا سود سرشار از آگهی های بازرگانی اجازه درک پیامدهای مُخرّب آن را به مسؤولان صدا و سیما را نمی دهد؛ گرچه آن ها دلخوش به این هستند که چند صد برنامه و چند صد هزار دقیقه را به برنامه های آموزش سلامت اختصاص داده اند ولی از درک این موضوع عمداً یا سهواً غافل هستند که چند ثانیه آگهی جذّاب تجاری چگونه تأثیر ساعت ها گفتگوی پزشکی و سلامت را خنثی و بی اثر می کند.

 

به عنوان مثال پزشکان و کارشناسان تغذیه در برنامه های گفتگوی تلویزیونی مرتب نسبت به رواج غذاهای حاضری و فست فودی هشدار می دهند و اخیراً هم مدتی است که متخصصان طب سنتی در برنامه های مختلف تلویزیونی شب و روز هشدار می دهند که انواع غذاهای لزج و خمیری که با پنیر پیتزا درست می شوند باعث غلضت خون، ضعف سیستم ایمنی بدن و انواع بیماری های قلبی، کلیوی، کبدی و ... می شود و از طرف دیگر در همین ایام می بینیم در یک آگهی جذّاب تجاری با نشان دادن صحنه کش آمدن یک پنیر پیتزا، «خوشمزّگی با کشش بالا» تبلیغ می شود!

 

این رفتارها و برنامه های متناقض سال هاست که مورد نقد متخصصان سلامت گرفته است اما با توجه به شرائط حاد دوران شیوع بیماری ناشی از ویروس کرونا، انتظار می رفت حداقل در این حوزه شاهد اصلاحات و هماهنگی بیشتری باشیم و از هر گونه رفتار و عملکرد متناقض پرهیز شود که متأسفانه هنوز چنین اتفاقی نیفتاده است.

شاید مردم به تب راضی نشوند

سلامت و سبک زندگی/29

برخی متخصصان و مسؤولان سلامت در توصیه های عمومی خود برای پیشگیری از شیوع بیماری کرونا تأکید دارند که مردم حتماً باید از وقتی که از منزل بیرون می آیند تا وقتی که به منزل بازمی گردند، ماسک به صورت داشته باشند.

از جمله آقای دکتر حریرچی، معاون کل وزیر بهداشت در یک برنامه تلویزیونی اظهار داشت: «بهترین و کم‌هزینه‌ترین راه کنترل ویروس کرونا این است که 95? مردم از هنگام خروج از خانه تا برگشت به خانه ماسک بزنند» (1)

اما نکته جالب ماجرا اینجاست که معاون وزیر در این گفتگوی تلویزیونی ماسک روی صورت نداشت!

بحث درباره فعل خدا فرض ندارد که دینی نباشد.

236

 

خدا به دو نحو حرف می زند: یک نحو حرف آفرینش زمان و زمین و آسمان و مانند آن است، یک نحوه حرف هم به عنوان آیات قرآنی است، همه کلمات الهی هستند.

 

بر اساس فلسفه الهی و توحید الهی چیزی در جهان نیست مگر حرف خدا که یا حرف تکوینی است یا حرف تشریعی.

 

فعل خدا یا تشریع است که دستور می دهد که فلان کار را انجام بدهید، فلان کار واجب است، فلان کار حرام است.

نظم و قانون برای همه، حتّی خود فرمانده !

فرهنگ بسیجی/ 65
 

مدیریت اسلامی/25

 

نظم را برای همه می خواست؛ هیچ گاه راضی نمی شد که به عنوان فرمانده لشگر مقابل درب نگهبانی بازرسی نشود ...

وقتی به درب خروجی پادگان می رسید به مامور دژبان احترام می گذاشت، سلام می کرد.

قبل از اینکه دژبان بخواهد، ماشین را خاموش کرده پایین می آمد، درِ صندوق ماشین را برای بازرسی بالا می زد و اصرار می نمود که با دقّت وارسی کنند.

به همراهان سفارش می کرد که به این دژبان ها احترام بگذارید؛ این ها کسانی هستند که در گرما و سرما و گرد و خاک و باد و باران انجام وظیفه می کنند.

مصاحبه با برادر حسین رضایی، معاون لشگر امام حسین (علیه السّلام)
کتاب «سیمای سرداران شهید اسلام»/جلد ۱- حاج حسین خرازی، فرمانده لشگر امام حسین (علیه السلام)/صفحه ۹۱

به نقل از برادر، حاج ابوشهاب
کتاب «سیمای سرداران شهید اسلام»/جلد ۱- حاج حسین خرازی، فرمانده لشگر امام حسین (علیه السلام)/صفحات ۸۷-۸۶

برگرفته شده از salahshoorfard.blog.ir

برای زیردستان یک دوست بود

فرهنگ بسیجی/ 64
مدیریت اسلامی/24
 

 

 

شخصاً به امور بچه ها رسیدگی می کرد؛ حتی وقتی به شهر می رفت، به خانه آن ها سرکشی می کرد و به رفع گرفتاری های آن ها می پرداخت.

یک شب متوجه گریه ی یکی از بچه ها شد؛ وقتی درباره اش پرس و جو کرد معلوم شد متأهل است و زن و فرزند دارد.

حدود یک سال است که به مرخصی نرفته است، بدتر آن آخرین باری که از مرخصی برمی گشت حتی نتوانسته بود نان و آبی برای منزل تهیه کند؛ از خجالت بدون خداحافظی، زن و بچه اش را ترک کرده و به جبهه آمده بود.

حاج حسین خیلی عصبانی شد؛ فردای آن روز او را خواست و به شدت از او گِلِه کرد که چرا وضع خودش را اطلاع نداده.

فوراً کمک قابل توجهی به او نمود و راهی منزلش کرد.

به نقل از برادر، حاج ابوشهاب
کتاب «سیمای سرداران شهید اسلام»/جلد ۱- حاج حسین خرازی، فرمانده لشگر امام حسین (علیه السلام)/صفحات ۸۷-۸۶
 

افراط در شستشوی دست ها

سلامت و سبک زندگی/28

سال گذشته در این ایام با آغاز شیوع بیماری کرونا در کشورمان وقتی نظرات متخصصان سلامت و نحوه آموزش ها و توصیه های آنان به مردم را بررسی می کردم متوجه آسیب هایی در این زمینه شدم و این باعث شد بعد 20 سال فراغت از تحصیل تصمیم بگیرم در رشته آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت ادامه تحصیل بدهم.

از منابع و مراجع نامعتبر که بگذریم، بسیار مشاهده می شود که متخصصان سلامت تبعات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سایر تبعات توصیه هایی را که می کنند و یا تصمیماتی که می گیرند در نظر نمی گیرند، حال چه از نظر محتوای آموزشی و چه از نظر روش آموزش، که نمونه هایی را قبلاً مورد اشاره و نقد قرار دادم.

و گذشته از این، متأسفانه در موارد بسیار دیگری مشاهده می شود که حتی تبعات سلامتی توصیه های سلامتی نیز در نظر گرفته نمی شود؛ یعنی توصیه هایی برای حفظ سلامتی در برابر ویروس کرونا مطرح می شود که جنبه ها و ابعاد دیگر سلامتی را به صورت کوتاه مدت یا دراز مدّت مورد مخاطره قرار می دهد.

به عنوان مثال در توصیه ها و راهنماهای عمومی در قالب گفتگوی تلویزیونی، پوستر، پمفلت، موشن گرافی و ... فراوان می بینیم که تأکید می شود «مرتب دست های خود را با آب و صابون به مدّت 20 تا 30 ثانیه بشویید و یا با مواد ضدّعفونی کننده الکلی ضدّعفونی نمایید»

من نمی دانم این واژه «مرتب» از کجا آمده و چرا باید مرتب استعمال شود؟! و آیا واقعاً خود همین متخصصان مرتب چنین می کنند؟

تمام گریه یک ساله کودک حق است.

235

او (بچه) علوم حوزوی و دانشگاهی را نمی‌فهمد ... وَ اللّهُ أَخْرَجَکُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِکُمْ لا تَعْلَمُونَ شَیْئاً (1) این «شیئاً» که نکره در سیاق نفی است، ناظر به علوم حوزوی و دانشگاهی است.

او بدیهی‌ترین بدیهیات را نمی‌فهمد؛ مثلاً نمی‌فهمد که آتش می‌سوزاند، بله این را نمی‌فهمد؛ اما آن روایتی که قبلاً از توحید (2) مرحوم صدوق نقل کردیم که سیدنا الاستاد می‌فرماید (3) این جزء غرر روایات ماست، در آن روایت دارد که بچه که گریه می‌کند تا یک سال او را نزنید، برای اینکه تمام گریه یک ساله او حق است.

جامعه ستیزی به بهانه کرونا

آیا دست دادن، رفتار غیربهداشتی تلقی می شود؟

سلامت و سبک زندگی/27

سال گذشته در همین ایام و قبل از شیوع بیماری ناشی از ویروس کرونا (کووید-19) از ضرورت احترام جامعه پزشکی به آداب و رسوم پسندیده فرهنگی و دینی نوشتم و گفتم بهتر است به جای نفی سنّت های حسنه ای چون مصافحه- که آثار و برکات فراوانی از نظر مراجع علمی، روانشناسی، جامعه شناسی و به خصوص از نظر پیشوایان دینی برای آن برشمرده شده است- اصولی را به مردم آموزش دهیم که با رعایت آن ها بتوانند ضمن دست دادن با یکدیگر، از ابتلاء به سرماخوردگی نیز مصون بمانند. (1)

ذیل آن یادداشت در همان صفحه مطلبی نیز راجب آداب دست دادن درج شده و در آن آمده بود: «در لحظه دست دادن، فرصتی فراهم می شود که دو طرف نوعی احساس متقابل اولیه حاصل کنند و به پشتوانه آن، رابطه را گسترش بدهند ... تماس گرم و اطمینان بخشی که ما انسان ها با هم برقرار می کنیم، برای تعامل و هماهنگی اجتماعی مان ضروری است؛ تماسی که برای سلامت، بقا و امنیّت و نیز آگاه کردن دیگران از احساس واقعی مان گریز ناپذیر است ...» (2)

همچنین سال گذشته مطلبی در هفته نامه سلامت منتشر شد با این عنوان که «تماس دست ها با هم، فرکانس سازی امواج مغزی درد را تسکین می دهد» (3) و اشاره شد به اینکه «مطالعات جدید نشان داده وقتی شما دست فرد مورد علاقه تان را که از دردی رنج می برد در دستان خود می گیرید، فرد بیمار احساس آرامش می کند» و محققان تأکید کردند که «تأثیر تماس دست ها را در کاهش درد نباید دست کم بگیریم» و قطعاً این امر علاوه بر دردهای جسمی، در کاهش تنش ها و آلام عصبی و روانی (نظیر افسردگی، اضطراب، افکار منفی و ...) نیز می تواند مؤثر باشد.

یکی از روانشناسان نیز در یک برنامه تلویزیونی (4) می گفت: «نوازش، ایمنوگلوبینA را -که محافظ سیستم های مخاط تنفسی است-در بدن بالا می برد».

دینی که باطن دیگران را می بیند

234

... آدم وقتی می خواهد به جایی برسد که زید نیّتش چیست این دیگر با فلسفه و کلام حل نمی شود این فقط با عرفان عملی حل می شود، این با راه حارثة بن زید حل می شود، نه با عرفان نظری، نه با بحث های روز و مفهومی و اصولی؛ این با راه اویس قرن حل می شود، آدم می بیند فلان آقا چی دارد می گوید

مرحوم حاج آقا رحیم ارباب رضوان الله علیه از بزرگان علمای اصفهان بود، من یک ساعتی خدمتشان نشسته بودم در یک دیداری ایشان همین مسائل را مطرح می کرد؛ این از شاگران مرحوم جهانگیر خان قشقایی بود

این جهانگیر خان قشقایی و حاج آقا [رحیم ارباب] شاگردان فراوانی تربیت کردند؛ 100 نفر از شاگردانش را شمردند همه جزو فحول شدند، یکی مرحوم آقای بروجردی بود ...