عبرت های حوادث حج
سلامت و سبک زندگی/17- تدبیر برای کاهش تهدید و آسیب های ناشی از آن
از جمله آسیب های سبک زندگی ما عبارت است از اینکه گاهی تصوّر می کنیم چون اعمال و مناسک حقّی را می خواهیم انجام دهیم، تحت تدبیر الهی هستیم و نیاز به اتّخاذ تدبیر خاصی نیست.
در حالی که همه شنیده ایم که رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) در پاسخ به یکی از اصحاب خود که معتقد بود «کسی که به خدا توکل می کند زانوهای شترش را نمی بندد»، فرمود «زانوهای شترت را ببند و به خدا توکل کن.» (1)
همچنین امام حسین (علیه السلام) با وجود آن که می دانست در روز عاشورا خود و همه یاورانش به شهادت می رسند و زن ها و بچه ها نیز به اسارت خواهند رفت، اما با وجود این، همه سعی و تلاش خود (نظیر نحوه چیدمان خیمه ها و قرار دادن افراد آسیب پذیر خانواده در حلقه مرکزی محافظت شده توسط مردان جنگی، کندن خارهای بیابان در اطراف خیمه ها برای کاهش آسیب به کودکان و ...) را به کار بست تا خود همراهانش هر چه کمتر و هر چه دیرتر با آسیب ها و تهدیدها مواجه شوند. (2)
شاید بدانید که در جریان حج خونین سال 66، اعلام شد که زنان و جانبازان به دلیل آنکه در صف جلوی راهپیمایی برائت از مشرکین مسقر شده بودند، بیشتر و زودتر از همه دچار آسیب شدند.
گرچه حجاج ما به تکلیف شرعی و انسانی خود در برپایی این راهپیمایی عمل کردند، اما اگر بخواهیم بعد از گذشت 30 سال یک آسیب شناسی در این زمینه داشته باشیم باید بگوییم که در روزهای قبل از آن فاجعه، نشانه هایی از تهدید وجود داشت (3) ولی شواهد امر و حوادث بعدی حاکی از آن است که متأسفانه مسؤولان امر نسبت به این تهدیدها توجّه کافی نداشتند، چرا که تدبیر اقتضا می کرد در مقابل هر گونه تهدید و یا حتی احتمال آن، پیش بینی های لازم به عمل آید و راه های کاهش آسیب های ناشی از انواع تهدیدها مورد ارزیابی و اجرا قرار گیرد و از قبل به گونه ای برنامه ریزی شود که اگر تهدیدی صورت گرفت، آسیب های ناشی از آن تا حد امکان به حداقل برسد.
